Syuneci's English blog

Syuneci's English blog → Sippin' && 'Hackin'

արագ գրեմ֊գնամ

հեյ

մեկը, որ երևի չի ուզում՝ իմանամ՝ ովա, նախորդ գրառմանս տակ գրելա, որ ուզումա, որ հեշտ մարդիկ գան ու բարդ մարդիկ գնան։ ես էլ պատասխանում եմ, որ հա, ուզում եմ, որ քո կյանքում միայն հեշտ մարդիկ լինեն, զի էս կյանքը, որ ով գիտի՝ ինչ֊որ մի հեռու մոլորակցու կամ գալակտիկացու գիտական թեզնա, շատ դժվարա, անտրամաբանական, մեկ֊մեկ սահմռկեցուցիչ (ե՞րբ էիր վերջին անգամ լսել էս բառը)։ 

վաղը փոքրերի օրնա, դե մինչ տասնութ տարեկանների, չէ՞ որ հենց մարդկանց տասնութը լրանումա, իրենք դառնում են չափահաս ու միայն հասուն մտքեր են արտահայտում, միայն ծանրակշիռ արարքներ են իրենց թույլ տալիս, չափում  են յոթ ու կտրում են մի անգամ։ փֆֆֆ․․․․ 

վաղը փոքրերի տոննա ու էսօր ավտոբուսում մի մամա, որ վաղը երեխուն հաստատ տանելուա այգի քաղցր բամբակ ուտելու, խաղալու, նկարելու ա երեխուն ու նկարը տեղադրելուա իրա սոց ցանցի էջում, էդ նույն մաման երեխուն բոլորի մոտ ասաց՝ «ձենդ կտրի, նստի տեղդ, գլուխդ կջարդեմ, հասկացա՞ր ինձ»։ Այնինչ պետք էր երեխային մի քանի տարի կամ ամիս կամ շաբաթ առաջ սովորեցնել՝ ինչպես պետք է (չ)վարվել երթուղայինում։ Այդքանը։ 

վաղը երեխեքի տոննա ու ես տենց մի տեսակ հեչ չէի ուզի, որ վաղը իմ տոնը լիներ։ իրականում էսօր ուզում էի էս թեմայով մեկի հետ խոսել՝ կուզեի՞ր նորից մանուկ լինել։ դե քանի որ ես շատ մեծ եմ ու գործերս շատ են, նույնսիկ չհասցրի միքիչ քայլելու գնալ։ բայց վաղը մի քանի րոպե ժամանակ կտրամադրեմ մեկի հետ խոսելու՝ կուզե՞ր նորից մանուկ լիներ։ ու ես շատ կուզենայի լսել մեկի մանկության մասին։ որովհետև էդտեղիցա սկսել ինքը։ 

ես հազար տեսակ մարդկանց հետ եմ շփվում օրվա ընթացքում՝ նամակագրությամբ, զանգերով, face to face (ինձ սրա հայերենը գրեք էլի, դեմ առ դե՞մ) ու հասկանում եմ, որ նույն տեսակից երկու հատ չկա։ բոլորը ուրույն են, բոլորը ինչքան էլ տարբեր են, էլի տարբերվել են ուզում ու էդտեղից սկսում են մեր բոլոր խնդիրները։ կարևորը՝ չենք ձանձրանում։ ամենքը մի ձևա խաբում, ուրույն ձևա կոտրում, չկրկնվող ստերա ասում ։Դ հետաքրքիրա կյանքը ամեն դեպքում։ ու հետաքրքիր ենք բոլորս։ ու վատն ենք մեր տեսակի մեջ։ ու լավն ենք մեր տեսակից զատ։ 

կարևորը ժպտաք։ հատկապես վաղը։ հատկապես փոքրերին։ վաղը իրանց տոննա։ քո տոնը չի։ դու մեծ ես։ դու հասուն ես։ ու՞ր ես հասել, որ էդքան հասուն ես։ ։Դ 





երևի, երևի․․․ by AnnenMayKantereit

Հեյ,

Մի հատ հավես երգի բառեր եմ բերել քեզ։ 

քո հետ լրջանալը հեշտ ա
ու հեշտա քեզ «չէ» ասելը,
կամ ասելը՝ «ես դեռ պատրաստ չեմ»
դու ինձ ժամանակ ես տալիս։

համովն ես
թե ինչքան սիրուն ես, թե ոնց ես վայելում, 
որ ձռմանը վերջապես ձյուն եկավ, 
դու սիրում ես բոլոր եղանակները։

առավոտները ես չեմ կարող ծիծաղս զսպել 
երբ ինձ պաչիկովդ արթնացնում ես 
ու նոր եմ հասկանում, որ հեշտա քո հետ 
որովհետև քեզ շատ բան պետք չի 
ու դու ինձ ժամանակ ես տալիս։

ու տենց մտածում եմ, որ երևի․․․երևի․․․
սենց մնա միշտ 
ու մտածում եմ տենց, որ երևի․․․երևի․․․
միշտ սենց մնա։ 
հա, հեշտա, հեշտ, հեշտ, հեշտ
հա, հեշտա, հեշտ, հեշտ, հեշտ

էնքան սիրունա 
քեզ նայելը
երբ լողանալու ես գնում, 
հետո գալիս դիմացս կանգնում 
ու ասում՝ «էսօր դժվար օրա լինելու»
ու հարցնում ես՝ 
«ի՞նչ անենք երեկոյան»,
մենք ծիծաղում ենք համբուրվելու կեսից
ու ես նկատում եմ, որ հեշտա, 
որովհետև քեզ շատ բան պետք չի, 
դու էլ ինձ ժամանակ ես տալիս։ 

ու տենց մտածում եմ, որ երևի․․․երևի․․․
սենց մնա միշտ 
ու մտածում եմ տենց, որ երևի․․․երևի․․․
միշտ սենց մնա։ 
հա, հեշտա, հեշտ, հեշտ, հեշտ
հա, հեշտա, հեշտ, հեշտ, հեշտ

որովհետև տեսնում ես այն, ինչ ոչ մեկին ցույց չեմ տալիս 
քեզ պատմում եմ բաներ, որ ինքս ինձ չեմ խոստովանում, 
ու ուզում եմ, որ սենց մնա միշտ
ու կարծում եմ, որ տենց էլ կլինի
երևի, երևի
երևի, երևի
երևի, երևի
երևի, երևի
ու ուզում եմ, որ սենց մնա միշտ
ու կարծում եմ, որ տենց էլ կլինի
երևի, երևի
երևի, երևի
երևի, երևի
երևի, երևի

attention! too much negative ! բացասականի արտահոսք

հեյ

գիտնականները, հատկապես եթե նրանք բրիտանացի են, մի անըստգյուտ անվանում կգտնեին էս վիճակի համար, որը ես նույնիսկ նկարագրել չեմ կարողանում բառերով։ 

փախնելու ու հետ գալու մեջտեղին ի՞նչ են ասում։ գլուխը տարուբերելով «հա» ասելը ո՞նցա կոչվում։ տաք շորեր հագնելով շոգից բողոքելը ինչերենա՞։ ամեն ինչից հրաժարվելով ամեն ինչ երազելը նորա՞, թե՞ միշտա եղել։ 

մեկ֊մեկ մտածում եմ՝ էս մարդիկ մեղավոր չեն ու ափսոսա իրանց ժամանակը քո էսքան անիմաստ տողերը կարդալու համար, բայց հենց հիմա ինչ֊որ մեկի ժամանակը խնայելը ամենավերջին միտքնա, որ հուզումա ինձ։ սա էն հարթակնա, որտեղ ես ես եմ՝ մոտավորապես հարյուրչորս տոկոսով։ 


տագնապ

հույզ

անավարտ մտքեր

բարձիթողի ներս

ռոբոտային կյանք։ ամեն օր նույն ժամին արթնանում֊կոֆե խմում֊գործի գնում֊հետ գալիս կյանք։ ու էս գարնանային ալերգիան։ ու հետո հիշում են։ հիշում են հեռվից։ ու հիշեցնում են։ ինչ֊որ քլիքներով։ էդ պետք չի։ էս պահին ավելի լավա մոռանալ։ ու մոռացնել տալ։ մանավանդ որ էնքան շատ են քլիքով հիշ(վ)ողները։ 

ինչ֊որ բան հանկարծ կորավ։ երևանի փողոցներում քայլելիս կորցրինք մի բան։ երևի մեր բնականն էր։ կամ էլ բնականը մնաց հին ու փոշոտ գրքերում։ իսկականը մնաց դեղին թղթերի վրա։ մենք բոլորս ձև ենք։ 

․․․․․

սրանք անիմաստ մտքեր են, մի խորացիր

հէյ

ես ամեն ինչ սխալ եմ ընկալել։ ես կռվել եմ։ ես պայքարել եմ։ ես չեմ համաձայնել։ 

եթե կյանքում միայն բարի ու դրական օրեր լինեն, ֆիզիկական էդ գոյությունը կձանձրացնի։ իսկ բարդ խնդիրներն էլ հոգնեցնում են, քամում են։ 

մի քանի ամիսներ, վատնած շաբաթներ, որ արդյունքում անիմաստ չեն, ցույց տվեցին, որ պայքարելը միշտ չի նախընտրելի։ թող հոսի․․․ բոլոր զգացումները, որ ապրում են օդում ու մտնում մեր հոգիներ, մեր սիրտ, բնական են ու մարդկային։ բոլոր զգացումներն էլ ապրվելու իրավունք ունեն։ չի կարելի նեղանալ ուղեղից, երբ զգայարաններիդ հրամայումա տխրել, աչքերիդ հրամայումա թրջվել։ 

իսկ գիտեի՞ր, որ բաժանումն էլ շատ սիրուն կարող է լինել։ ու լինում է։ իսկ գիտեի՞ր, որ հաճախ կորցնելը գտնելու ամենասկզիբն ա։ («ամենասկիզբ» բառ չկա, գիտեմ)

իրար հետ չէին համաձայնում քաղաքի անհանգստությունն ու իմ խաղաղ քայլերը։ ուշ գարնանային օդի պարզությունն ու իմ բարդ մտքերը կռվում էին էլի։ իմ ականջներում էն երգերն էին, որ լսվել էին ամենասիրուն ու անկեղծ զրույցին զուգահեռ։ հիշում ե՞ս։

ես ամեն ինչ պայքար եմ հասկացել։ բայց ամեն ինչ պարզապես սիրուն ու ներդաշնակ հոլովակ էր։ ֆիլմից կադր։ չեմ չափազանցնում։ 

հոգ տանելն ու բարությունը էս մոլորակին անհրաժեշտ հատկանիշներ են։ մարդկության պատմության բոլոր խնդիրներն ու կռիվները ծնվել են դրանց արհամարհելու արդյունքում։ իսկ մեզ անիմաստ խնդիրներ պետք չեն։ քո դրականները էն նստարանի նման են՝ ծառի տակ, հով տեղ, երբ շոգից ու քայլքից հոգնած գտնում ա քեզ, կամ դու իրան ու դու մի կողմում դնում ես ուսապարկդ ու մյուս կողմում դու ես տեղավորվում։ հոգ տար։ 

ես ամեն ինչ վերջ եմ հասկացել։ վերջը երբեք չի լինում։ վերջը հորինվածքա։ նույնիսկ իմ՝ ֆիզիկայից բան չհասկացող միտքը գիտի, որ ցանկացած էներգիա մի վիճակից վերածվումա մյուսի։ վերջ չկա, կա փոփոխություն։ սիրելա պետք էդ փոփոխությունները։ 

ամեն ինչի գնահատական մեր ընկալումներիցա, մեր ակնկալածիցա, մեր տեսակից։ 

եթե ես խոսեմ դատարկ սենյակում ու լինեմ խուլ, կասե՞ս, որ իմ բառերը ձայն չեն ունեցել։ դե լսող չի եղել։ 

գիտեմ, որ ցրիվ են մտքերս, գիտեմ, որ խառն են բառերը, ինչ֊որ տեղ անիմաստ են, քանի որ վաղուց չեմ եկել մոտդ պատմելու ու մոռացել եմ, թե ոնց էինք շփվում, բայց ասեմ՝ ավելի անկեղծ հետդ չեմ եղել։ էն բոլոր խնդիրների ու քաոս֊մտքերի կծիկը, որ էնքան էր մեծացել՝ ինձ էլ էր իր մեջ առել, քանդվեց։ քննարկվեց։ պարզվեց։ ու ես դուրս եկա էն կծկված ու մութ պատերից։ 

սիրուն աչքով նայի ամեն ինչին։ ամեն ինչ սիրուն կդառնա։ 
«այո» ասա ամենաբարդ խնդրին։ խնդիրը կդառնա լուծում։
թույլ տուր քեզ տխրել, որովհետև դու բառի ամենավատ իմաստով մարդ ես ու մարդ ես բառի լավագույն իմաստով։ 
մի պայքարիր ամեն ինչի դեմ, որովհետև ինքդ քո դեմ ես պայքարելու ի վերջո։
հանգիստ ու ներդաշնակ եղիր ու քիչ շարժիր օդի փոշեհատիկները։ էդպես ավելի պարզ կերևա ապագան։

ներսից կարմիր ու դրսից կապույտ ակնոցի ապակիներից նայում եմ քեզ ու ասում եմ՝ ժպտա, որովհետև ամեն ինչ շատ լավ ա։ 

հոգ տար ՔՈ մասին․․․


յոգայի միջազգային օրը

հեյ էսօր՝ հունիսի 21-ը, ամառային արևադարձի օրը նաև մեր գալակտիկայում գոյություն ունեցող լավագույն երևույթներից մեկի՝ յոգայի միջազգային օրն է...