յոգայի միջազգային օրը

հեյ

էսօր՝ հունիսի 21-ը, ամառային արևադարձի օրը նաև մեր գալակտիկայում գոյություն ունեցող լավագույն երևույթներից մեկի՝ յոգայի միջազգային օրն է։ էստեղ արդեն պատմել եմ, թե ինչ հանգամանքներում ու ինչի հետևանքով սկսեցի յոգայով զբաղվել և հիմա հպարտորեն եկել եմ նշելու, որ արդեն երկու տարի է՝ յոգան դարձել է գրեթե բոլոր խնդիրներիս լուծումը։ 

քո օրգանիզմը անընդհատ շնորհակալության կարիք ունի։ նույնիսկ, երբ դու ինքդ քեզ չես համարում անընդհատ ուշադրություն պահանջող էակ, գրաբար հայերենով՝ needy-ի մեկը չես, ես քեզ վստահեցնում եմ, որ օրգանիզմդ իսկապես էդպեսինն է ու ամեն կատարած գործի համար սպասում է պարգևատրման։ իսկ եթե չկա էդ պարգևատրումը, չկա շնորհակալությունը, մեղմ ասած ձեռ կքաշի քեզնից ու էլ չի հետևի հրամաններիդ ու խնդրանքներիդ։ 

էդ պարգևատրումները կարող են լինել համով ուտելիքի, առավոտյան զբոսանքի, կանոնավորված ու առողջ քնի ու, որ լավագույններից մեկն է՝ առնվազն քսան րոպե յոգայի տեսքով։ 

առողջ ապրելակերպի մասին ցանկացած նյութի մեջ մուգ մեծատառերով կարդում ենք սպորտի, ֆիզիակական ակտիվության մասին,  նյարդերը հանգստացնելու, միտքը բաց պահելու մասին։ իսկ ի՞նչ կասես, եթե հիմա քեզ պատմեմ, որ յոգան էս բոլորը կտա քեզ ընդամենը քսան րոպեում։ միացնելով ամեն մկանիդ շարժումը շնչառությանդ հետ, կտրելով քեզ առօրյա բոլոր վատ մտքերից ու անելիքներից ու մարզելով մարմինդ՝ յոգան քեզ դարձնում է առողջ հոգի առողջ մարմնում մը։ 

յոգան սկսելու առաջին օրերին չէի հավատում, որ մի օր կկարողանամ կանգնել գլխի վրա, պահել հավասարակշռությունս ծառի դիրքով հինգ րոպե և ավել, ազատվել անտանելի միգրենից... ամեն օր միքիչ ավելի երկար մարզվելով ու ամեն օր ավելի շատ սիրելով յոգան՝ հասա էն արդյունքներին, որ մի ժամանակ անհասանելի էին թվում։ պարզապես պետք է ամեն առավոտ սիրով ու ժպիտով վերցնել յոգայի գորգն ու անջատել ուղեղը։ 

բարի յոգայի օր ու սեր քեզ

հոգ տար քո մասին

ջղային մտքեր գիշերվա հազարին

հեյ

որնա՞ մարդկության պատմության ամենամեծ խնդիրը։ ինչնա՞ կառավարում մարդուն ու միևնույն ժամանակ ինչնա՞ մարդը կառավարում։ խոսքը։ բառը։ հաղորդակցությունը։ միտքը։ 

Մուհամեդ մարգարեի ախպոր տղան՝ (էս մասով վստահ չեմ, վիկին ասումա, թե զարմիկնա) Ալի իբն Աբի Տալիբը, խելացի երիտասարդ էր երևում։ ասումա՝ մինչև միտքդ արտահայտելը, դու ես իրեն իշխում, արտահայտելուց հետո՝ խոսքը քեզ։ մի խոսքով (pun intended)՝ դու քո ասածի ստրուկն ես։ առակը ինչ կցուցանե՝ շատ պարզ մի բան. խոսելուց առաջ մտածիր, ասա էն բաները, որոնց ստրուկը լինելը, եթե հաճելի չէ, գոնե դաժան չլինի։ բարի բաներ ասա։ 

էսօր էնքանա հեշտացել մի բան մի տեղ ասելն ու դրա հետևանքների մասին չմտածելը, ասածի համար պատասխան չտալը, անանուն մեկնաբանություններ գրելը, կամ ուղղակի գրելն ու գնալը, մեծ-մեծ խոսելը, մտածում ես՝ էս մարդիկ իրենց գաջեթները ձեռքները վերցնելու պահին ուղեղը սեղանին ե՞ն դնում։ 

էսօր մտքովս անցավ, որ, եթե չլիներ երաժշտություն լսելը, ես կերազեի խուլ լինել։ իսկապես։ էսօր բոլորը գոռում են։ իրար հերթ չեն տալիս իրենց փառահեղ անիմաստ մտքերը արտահայտել։ ու միշտ սխալա դիմացինը, իսկ իրենք՝ երբեք։ Լինքոլնը, էլի խելացի մի երիտասարդ, ասում էր միտքդ ավելի բաց պահիր, քան բերանդ։ 

եթե մտածում եք ինքնահաստատվել ու կայանալ խոսքով, ընտրեք հակառակը՝ կայացեք, որ ձեր ասածն ինչ-որ արժեք ունենա։ 

վերջ, «խելացի» մտքերս արտահայտեցի, ինքնահաստատվեցի, գնամ կյանքս ապրեմ։ 

քիչ մը բարի ըլլանք

հեյ

մի քանի օր առաջ ջիջի տաքսի էի կանչում ու ընկա հայտնի կարգին հաղորդման օրը. մեքենան գալիս էր էնտեղից, որտեղ պետք է գնայի (ախպեր էս տաքսին էլ կանգնեց ընդեղ, որտեղ պիտի իջնեինք)։ մտածեցի, որ նախ էդքան սպասելս անիմաստ կլինի, հետո էլ էդ մարդը էդքան տեղը անիմաստ պետք է գար։ զանգում եմ վարորդին.

-բարև ձեզ, կներեք ես ճիշտ ե՞մ հասկանում, որ դուք Սարյանից եք գալիս

-հա, աղջիկ ջան, Սարյանում եմ

-իսկ ձեզ հարմար կլինի՞ էսքան տեղը գալ, ուղղակի Սարյան ենք էլի նորից գնալու

-նայեք ձեզ ոնց հարմարա, եթե սպասեք, կգամ, նայեք ձեր հարմարությանը

ես զգում եմ, որ վարորդը պարզապես չի ուզում պատվերը չեղարկել, որովհետև հավանաբար վատ կազդի իր վրա։

-չէ, էսքան տեղը անիմաստ մի եկեք, ես կչեղարկեմ, խնդիր չկա

-վայ ազիզ ջան, մերսի շատ, ձեր նման հաճախորդներ որ շատ լինեն, լավ կլինի

-խնդրեմ, խնդիր չկա, ձեզ լավ օր

ու տենց մտածում եմ, որ մենք սպասարկման ոլորտից կատարյալ ծառայություններ ենք ուզում, բայց նենց չի, որ մենք էլ մեր պարտականությունների մեջ ենք անթերի ու մեկ-մեկ կարելիա էդ մարդկանց դրության մեջ մտնել։ մեր քաղաքը ոչ մի բանի հարմարացված չի, ու վարորդները ամեն օր մի քանի տասնյակ նյարդային բջիջ են սպանում էս երթևեկության մեջ, նորմալա, որ մեկ-մեկ մեր ուզած երգերը չեն միացնում (հեչ անկեղծ չեմ էս պահին, երգը իմ համար ուրիշ աշխարհա)։